Groeien en Bloeien: Van Laatbloeier tot IVF-analist

Ik herinner me de Cito-toets in groep 8. Hoewel de toets weliswaar een lage score opleverde, plaatste mijn juf me in een vbo-klas vanwege mijn inzet en met de argumentatie dat de overstap naar een nieuw systeem erg moeilijk voor me was. Een latere docent noemde me een ‘laatbloeier’, iemand die potentie had maar even op gang moest komen. Hobbelend van VBO naar VBO-Mavo, van Mavo naar MLO, belandde ik uiteindelijk op de HLO, waar ik mijn diploma behaalde.

Met mijn diploma op zak begon ik bij het LUMC op de afdeling Moleculaire Biologie van het Klinisch Microbiologisch Laboratorium. Ondanks mijn angst voor bloed maakte ik na drie jaar de overstap naar de IVF-afdeling, waar ik nu al 11 jaar met trots werk. Dit alles dankzij een combinatie van geluk, hard werken en het gunnen van kansen door mijn leidinggevende, Mw. Dr. Ir. L.A.J. van der Westerlaken. Wat ik hiermee wil zeggen: “Het maakt niet uit waar je begint; laat je niet gek maken door anderen. Als je écht iets wilt, kom je er wel.”

In mijn rol als analist+ neem ik geen leiding, maar draag ik wel aanvullende verantwoordelijkheden, die goed passen bij mijn interesses en vaardigheden. Het is een kans die mijn leidinggevende me heeft geboden en ik ben er trots op dat ik het vertrouwen heb gekregen. Het uitvoeren van nieuwe taken, zoals het prepareren van ovarium, het autoriseren van statussen, begeleiden van medisch studenten en het schrijven van een abstract, vind ik erg leuk en uitdagend.

Naast mijn reguliere werkzaamheden, variërend van ontdooiingen, embryo terugplaatsingen, puncties, ICSI`s tot administratieve taken, houd ik me bezig met enquêteren. Ondanks enquêtemoeheid is de respons van onze patiënten hoog, omdat de enquête daadwerkelijk ingaat op actuele zaken op de afdeling. Het feit dat we hier vervolgens concreet iets mee doen, creëert een gevoel van gehoord worden onder onze patiënten.

Mw. Dr. Ir. L.A.J. van der Westerlaken gaf me ook de kans om een onderzoek te starten dat in 2015 begon. Tijdens de coronaperiode kreeg ik de gelegenheid om dit af te ronden, wat resulteerde in een abstract voor European Society of Human Reproduction and Embryology met dank aan Dr. G.S.K. Pilgram en Drs. J.D.N. Diaz de Pool. Mijn abstract werd ook ingediend bij de klinisch embryologen vereniging en werd uitgekozen voor een presentatie voor ongeveer 200 mensen. Dit abstract is vervolgens ook gepubliceerd in het blad NTOG.

De overstap van Microbiologie naar IVF, 11 jaar geleden, bracht me niet alleen dichter bij de medische processen, maar vooral bij de mensen achter de behandelingen. Hoewel mijn directe interacties met patiënten tegenwoordig wat verminderd zijn, aangezien studenten veel van deze taken overnemen, ervaar ik toch een betere connectie met hen dan ooit. Mijn huidige betrokkenheid gaat namelijk verder dan alleen de technische aspecten: ik neem de tijd om persoonlijke en kwetsbare verhalen te horen voor op de website. Juist deze interacties maken mijn werk zo waardevol.

Deze betekenis werd des te duidelijker voor me toen ik een persoonlijk bericht ontving dat me raakte. Bij het inbrengen van de katheter met het embryo bij een patiënt sprak ik de woorden: “Dit is een prachtig embryo.” Deze eenvoudige woorden zijn blijven hangen bij de patiënt en betekenden voor hen zoveel: hoop. En hoop doet leven! Als ik dan een klein gebaar ontvang, zoals een kaartje van deze patiënt die de impact van mijn woorden tijdens de behandeling benadrukt, maakt dat me erg blij. Het bevestigt dat je zelfs achter de schermen, in de schijnbaar kleine gebaren, impact kunt hebben. Die mogelijkheid om anderen te kunnen helpen, maakt me dankbaar.

Zoals je hierboven kunt lezen heb ik het voorrecht dat mijn werk mijn hobby is. Ik voel me thuis op de afdeling, waar ik mezelf kan zijn en alle kansen krijg. Als advies aan anderen wil ik meegeven: ga met plezier naar je werk, want je brengt meer dan de helft van je leven daar door. Het zou zonde zijn als het je meer energie kost dan dat het je oplevert.  

“Find a job you enjoy doing, and you will never have to work a day in your life.”