“Ik heb geen pech gehad, maar juist heel veel geluk met mijn nieuwe lever en nier!’

Martin krijgt vanaf zijn zestigste steeds minder energie en op een gegeven moment leeft hij met een constante pijn in zijn buik door steeds groter wordende nieren. Martin heeft namelijk cystenieren, een familiare ziekte. Zijn gezondheid gaat daarna steeds verder achteruit. Hij slikt tien paracetamol per dag en iets actiefs of sociaals ondernemen lukt gewoonweg niet meer. Met zijn vrouw bekijkt Martin de mogelijkheden van donatie van een nier bij leven. Eugénie wil heel graag een nier afstaan en laat zich screenen. Helaas is zij geen match en ook het crossover-programma biedt weinig kans voor Martin met zijn bloedgroep O.

‘Vertel wat jullie bezighoudt’

Ze krijgen het advies om aan mensen te vertellen wat hun bezighoudt. Niet om te vragen of mensen een nier willen doneren, maar om te vertellen in welke situatie zij op dat moment zitten zodat het deze mensen aan het denken zet. Dat maakt het makkelijker, want erom vragen is iets wat je niet doet. Een aantal mensen uit hun omgeving overweegt het vervolgens serieus, maar heeft helaas niet de juiste bloedgroep.

Op een feestje vertelt Eugénie hun verhaal aan Caroline. Die avond nog krijgt Eugénie een appje die hun leven voorgoed verandert. Het appje is van Thom, de man van Caroline. Hij vraagt in dat appje hoe hij donor kan worden voor Martin en schrijft ook nog: “P.S. Ik ben niet dronken.” Hij kwam namelijk van hetzelfde feestje als Eugénie af. Martin en Eugénie kennen Thom en Caroline al heel lang. Ze behoren niet tot hun ‘inner circle’, maar ze hebben een klik, kunnen met elkaar lachen en geven elkaar ook steun als dat nodig is. Ze zijn helemaal ondersteboven van het appje en kunnen die nacht niet goed slapen.

Je kunt prima met één nier leven

De beweegreden van Thom om een nier af te staan, heeft ermee te maken dat zijn moeder altijd zei: “Het mooiste cadeau dat je aan iemand kunt geven, is iets dat heel waardevol voor jezelf is.” Ook had hij een paar maanden ervoor het televisieprogramma ‘De 100’ gezien over mensen die wachten op een orgaan. Deze aflevering liet zien hoe groot de impact voor zowel de ontvanger als de gever is bij een nierdonatie bij leven. Tegen Caroline zei Thom: “Dat zou ik best wel willen doen.” Ook haalde Thom uit dat programma dat je prima met één nier kunt leven. Op het moment dat hij hoorde over de situatie van Martin dacht Thom eigenlijk recht vanuit zijn hart: Kan ik misschien donor worden?

Thom is erg overtuigd, twijfelt helemaal niet en wil graag doorpakken. Dus laat hij de volgende dag bloedprikken. Met de uitslag van bloedgroep O kan de screening beginnen. In september 2021 wordt hij ‘goedgekeurd’. Daar is hij heel blij mee, want hij had het vreselijk gevonden als hij het niet had kunnen doen. Het is voor hem een weloverwogen beslissing en hij krijgt daarbij ook steun van Caroline en zijn twee kinderen. Caroline zei: “Ga ervoor!” en zijn kinderen zeiden: “Dit is zo waardevol voor Martin en hij heeft het hard nodig. Dus doe het gewoon.”

Complicaties na uitname nieren

Eind januari 2022 worden de nieren van Martin verwijderd, maar helaas volgen er flinke complicaties. Na een onduidelijke periode blijkt zijn lever de boosdoener. Martin heeft een levertransplantatie nodig. Sneller nog dan verwacht als Martin twee dagen daarna acuut leverfalen heeft. Op vrijdag 18 februari 2022 worden Eugénie en de kinderen naar het ziekenhuis opgeroepen om in gesprek te gaan over een leverdonatie via Eurotransplant. Omdat het inmiddels heel slecht met Martin gaat, wordt hij bovenaan de wachtlijst gezet. De volgende dag is er al een lever voor hem. Helaas matcht deze niet goed genoeg. De dag erna is er wéér een aanbod, maar nu is de conditie van Martin zó slecht dat hij niet geopereerd kan worden. Die zondagavond volgt een nieuw en passend aanbod voor hem.

De artsen overleggen veel met Eugénie en de kinderen. Dan geeft het transplantatieteam groen licht: “Martin is terug in de wedstrijd, dus we gaan ervoor!” Op maandag 21 februari rond het middaguur wordt Martin naar de operatiekamer gereden. Die avond om negen uur krijgen Eugénie en de kinderen het verlossende woord dat de operatie geslaagd is en dat de kwaliteit van de lever heel goed is. Na de enorme rollercoaster van de afgelopen dagen is er weer plaats voor hoop.

Perspectief hebben, is belangrijk

De periode na de levertransplantatie is verre van gemakkelijk. Martin ligt zes weken op de IC, waarvan twee en halve week in coma en er volgen nog drie operaties. Daarna begint hij langzaam te herstellen waarbij Eugénie en de kinderen een grote steun voor hem zijn. Zwaar vindt hij het om drie keer per week te dialyseren. Het perspectief van de op stapel staande niertransplantatie helpt hem echter door deze zware, eenzame en vooral onduidelijke tijd heen. Ook voor Thom is deze tijd onduidelijk. Er kan niets gepland worden, maar hij blijft bij zijn besluit om voor Martin donor te zijn. Er is in die periode geen enkel moment geweest dat hij erover dacht om het toch maar niet te doen.

En dan is de datum van de niertransplantatie bekend: 7 september 2022. Dit is de stip op de horizon voor Martin en zijn gezin. Op die bewuste dag wordt de nier bij Thom verwijderd en daarna bij Martin geplaatst. Het verloopt allemaal -op wat kleinigheden na- voorspoedig. Thom herstelt goed na zijn operatie, heeft alleen wat last van vermoeidheid en kan zijn leven redelijk snel weer oppakken. Martin heeft iets meer hobbels te nemen.

Bijzonder en emotioneel moment

Het moment dat Martin en Thom elkaar voor het eerst weer zien na hun operaties vergeten beiden nooit meer. Een onbeschrijflijk mooi, bijzonder en emotioneel moment. Zeker omdat ze samen al die tijd naar de niertransplantatie hebben toegeleefd. Voor Thom behoort dit ook wel tot een van de mooiste momenten in zijn leven. Vooral ook omdat de donatie zoveel impact heeft op het leven van Martin, Eugénie en hun kinderen. Thom hoopt dat wat hij gedaan heeft ook andere mensen aan het denken zet.

Martin is Thom enorm dankbaar. Hij ziet zichzelf door de nier van Thom en het mooie gebaar van de donor van de lever als Martin 2.0. Hij kan nu weer samen met Eugénie en de kinderen nadenken over de toekomst. Dat zag er eerder heel anders uit. Martin en Eugénie hebben tijdens het hele proces oprechte aandacht, betrokkenheid en bezorgdheid vanuit het Transplantatie Centrum ontvangen waar zij ontzettend dankbaar voor zijn. Ze hebben echt gevoeld dat Martin in dit alles centraal stond. De sfeer, de samenwerking en gedrevenheid in het hele Transplantatie Centrum vonden zij uniek en indrukwekkend. Thom noemt de begeleiding van het hele traject in het Transplantatie Centrum ‘helemaal top’. Voor hem vooral belangrijk omdat hij als gezond persoon het ziekenhuis inging en na het verwijderen van de nier tijdelijk een patiënt was geworden. Ondertussen is Thom helemaal hersteld. Martin heeft ‘bonusjaren’ gekregen die hij elke dag met plezier invult en waar hij intens van geniet.