Longembolie en het hart

7 augustus 2024
leestijd
Wat is een longembolie en hoe ontstaat het? Een longembolie is een bloedprop (stolsel) die vastloopt in de longslagaders. Zo’n stolsel ontstaat meestal uit de aderen in de benen, dit heet een trombosebeen. De ernst van een longembolie is afhankelijk van hoe groot het bloedstolsel is en welke longslagader hierdoor wordt afgesloten. Door een longembolie is er minder bloedtoevoer naar de longen en zal de long minder goed werken, hierdoor wordt er ook minder zuurstof opgenomen in het bloed.

Wat is het effect van een longembolie op het hart?

Het effect van een longembolie op het hart is afhankelijk van hoe groot het stolsel is. Bij een groter stolsel zal de bloedtoevoer naar een stuk long verminderen omdat een bloedvat wordt geblokkeerd. Hierdoor zal er minder longweefsel worden doorbloed en zal een gedeelte van de bloedtoevoer terugstromen naar de rechterkant van het hart. Dit gedeelte van het hart is niet gewend aan hoge druk, waardoor de rechter kamer en ook de rechter boezem zal vergroten. Door de hogere druk aan de rechterkant van het hart zal ook een hogere druk in de longslagaders ontstaan, dit heet pulmonale hypertensie. Vergroting van de rechter kamer van het hart zorgt uiteindelijk voor afname van pompkracht van de linker kamer waardoor lage bloeddruk kan ontstaan. Dit heet shock en kan uiteindelijk tot overlijden leiden.

Wat zijn de symptomen van een longembolie?

Symptomen bij een longembolie zijn onder andere:

  • Benauwdheid
  • Pijn bij (diep) ademhalen
  • Hoesten (soms bloed ophoesten)
  • Snelle hartslag
  • Koorts
  • Flauwvallen
  • Lage bloeddruk (shockverschijnselen)

 

Wat zijn de risicofactoren voor een longembolie?

Mensen met de volgende risicofactoren lopen een groter risico op het krijgen van een longembolie:

  • Roken
  • Gebruik van anticonceptie of hormoonsuppletie (oestrogeen)
  • Zwangerschap
  • Immobilisatie (bijvoorbeeld tijdens lange reizen of na operatie of door gips)
  • Kanker
  • Bepaalde stollingsaandoeningen (zoals factor V Leiden)

Hoe wordt een longembolie gevonden?

Bij verdenking op een longembolie kan een bepaalde bloedwaarde worden getest, het D-dimeer. Indien deze verhoogd is, is de verdenking op een longembolie hoog en zal een CT-scan worden gemaakt. Hierbij wordt contrast via een infuus in de bloedbaan gespoten en wordt middels röntgenstraling een afbeelding gemaakt van de longslagaders. Zo kan een longembolie worden gezien. Ook kan op de CT-scan worden gezien of er belasting is van de rechterzijde van het hart. In spoedgevallen zal vaak eerst een echo van het hart worden gemaakt, als er dan een verwijde rechter kamer van het hart wordt gezien, zal een laagdrempelig een CT-scan worden gemaakt.

Hoe wordt een longembolie behandeld?

Een longembolie wordt behandeld met bloedverdunners. Door het bloed dun te maken, zal er makkelijker weer doorbloeding zijn van de long en kan het lichaam beter het bloedstolsel afbreken en opruimen. Als er sprake is van een grote longembolie met lage bloeddruk en shockverschijnselen, wordt er medicatie gegeven die het stolsel afbreekt (trombolyse). Dit is echter niet zonder gevaren, want het geeft een risico op bloedingen. Recent is er een nieuwe behandeling ontwikkeld waarbij via de liesader een draadje richting hart en longen wordt ingebracht waarmee het stolsel in de longslagader kan worden opgezogen. Dit heet trombectomie. Op dit moment is er een studie gaande, de TORPEDO-NL-studie, waarbij de effectiviteit van deze behandeling in vergelijking tot trombolyse zal worden vergeleken (zie andere artikel in deze nieuwsbrief).

Bronnen