Lieke Posthuma

In september 2014, nadat ze afgestudeerd was, startte ze op de afdeling Interne Geneeskunde. Alles wat zij de jaren daarvoor tijdens haar opleiding geleerd heeft, komt hier voorbij: “Endocrinologie, nierziekten, infectieziekten en maag- darm- en leverziekten; hier komt alles samen.. De zorg die wij geven is complex en soms hebben patiënten ook daadwerkelijk maandenlang intensieve zorg nodig.” Lieke is daar om deze zorg te geven. En niet alleen alle specialismes komen voorbij, maar ook verschillende patiënten van alle leeftijden; “Van jonge mensen rond de achttien jaar die immuunproblemen hebben tot aan artsen rond de veertig jaar die terugkomen uit het buitenland met een virus.” En patiënten met bepaalde besmettelijke virussen gaan direct in isolatie: “In dit geval gaat direct de VHKprocedure in. Ieder half jaar worden we hiervoor geschoold.” Zodra deze procedure ingaat wordt een een deel van de afdeling ontruimd, zodat de patiënt volledig geïsoleerd verpleegd kan worden:  “Collega’s die deze patiënten verzorgen gaan in speciale kleding de kamer in. Deze kleding is ontzettend warm en benauwd en sommige collega’s zien dit dan ook niet zitten. Gelukkig zijn altijd alternatieve werkzaamheden die niet minder belangrijk zijn! De kracht van onze afdeling is dat we iedereens talent zien. Bij ons worden je interesses en kennis benut. Oftewel, we laten de mensen doen waar ze goed in zijn.” 

"Hier wordt jouw talent gezien en mag je doen waar je goed en geinteresseerd in bent."

Lieke Posthuma

Warm bad
Je kunt je voorstellen dat de werkdruk op de afdeling wisselt en dat ze ook heftige situaties meemaken, zoals jonge patiënten die overlijden of reanimaties: “Omgaan met heftige situaties, daar kun je niet in opgeleid worden. Dat moet je meemaken.” Lieke kan in ieder geval altijd rekenen op de steun van haar team: “Mijn collega’s zorgen er altijd voor dat ik met een goed gevoel naar werk ga.” En niet alleen Lieke, maar ook nieuwe collega’s komen in een warm bad terecht. Zo heeft de afdeling een buddysysteem ontwikkelt, speciaal voor nieuwe collega’s: “Als je hier nieuw binnenkomt, komt er ontzettend veel op je af. Nu word je hierin begeleidt door een ervaren collega, oftewel je buddy.” Maar ook de onderlinge samenwerking met artsen verloopt goed. Zo heeft de afdeling regelmatig een ‘dokter do day’: “Op deze dagen doen onze collega artsen enkele van onze verpleegkundige taken, zoals bloedprikken of infuus inbrengen. Dit is zodat zij ook bekwaam blijven in deze handelingen. Daar tegenover staat dat zij ons regelmatig les geven over onderwerpen die wij zelf aankaarten en dus interessant vinden.” En niet alleen op de werkvloer is de samenwerking met collega’s fijn, want Lieke vertelt dat ze elkaar ook buiten werktijd regelmatig zien.

Ook de onderlinge samenwerking met andere afdelingen verloopt goed. Zo werkt de afdeling Interne Geneeskunde nauw samen met haar ‘buren’: de Acute Opname Afdeling (AOA). “Op invalbasis en in nood helpen we elkaar. We nemen telefonisch contact met elkaar op tijdens nachtdiensten en bespreken of we elkaar kunnen helpen.” Zo vertelt Lieke dat er laatst op de afdeling een reanimatie was. Tussendoor gingen ook de piepers van een aantal collega’s af en dit stopte opeens: “Op dat moment waren onze collega’s van de AOA gekomen en namen zij de zorg voor alle andere patiënten tijdelijk over, zodat wij ons konden focussen op de reanimatie. Die samenwerking is zo fijn.”

Stip op de horizon
Na al die jaren werkt Lieke nog steeds met veel plezier op de Interne Geneeskunde. Eerlijk is eerlijk, haar collega’s spelen hier een belangrijke rol in, maar dat ze nog steeds wordt uitgedaagd in haar werk is ook belangrijk. “Toen ik senior verpleegkundige werd, kreeg ik ook de verantwoordelijkheid over een aantal (risico)thema’s.” Lieke kreeg de aandachtsgebieden wondzorg, fysiekbeperking, ergotherapie en decubituspreventie. Zij zorgt ervoor dat alle protocollen met betrekking tot deze thema’s up-to-date zijn. Ook is ze zich verder gaan specialiseren in wondzorg: “Collega’s weten dit en vragen mij om samen een wond te beoordelen. Zij gaan niet zomaar ‘stoeien’ met de wond.” 

En niet alleen op de afdeling wordt ze als specialist gezien, maar Lieke geeft ook voorlichting aan collega’s in huis. Zo gaf zij laatst een symposium voor tachtig personen, waarin ze haar kennis en ervaring deelt en over haar onderzoek in decubituszorg vertelt. “Naar aanleiding van dit symposium kreeg ik een mail van een collega verpleegkundige van een andere afdeling die geïnteresseerd is en graag wil dat ik hen help met het opstarten van hun onderzoek.” En gelukkig krijgt Lieke hier ook de ruimte en tijd voor op haar afdeling. Uiteindelijk wil Lieke zich nog meer verdiepen in wondzorg: “Maar een ding is zeker; ik wil absoluut niet weg van het bed!”