Ronald van der Slot

De reis over het ongebaande pad begon na het afronden van de havo en een tussenjaar. “Ik zat op een alom bekend kruispunt na de middelbare school en had de levensvraag die zoveel mensen vroeg of laat in hun leven hebben: ‘wat wil ik?’ In het tussenjaar hoopte ik een antwoord te vinden op deze vraag.” Een ‘banenmarkt’ in het LUMC bood uitkomst. “Hier stonden Radiologie, Radiotherapie en Nucleaire Geneeskunde met stands om hun vak te promoten. Dit zijn allemaal vakgebieden waar de opleiding Medische Beelvormende en Radiotherapeutische Technieken (MBRT) je voor klaarstoomt. Ik had nog niet eerder van de opleiding gehoord, maar wist na deze banenmarkt dat ik maar al te graag op de Radiotherapie wilde werken.”

Toch belandde Ronald niet op de Radiotherapie. “Omdat de opleiding toentertijd niet duaal werd aangeboden bij de afdeling en ik door mijn tussenjaar gewend was om bij te verdienen, koos ik ervoor om bij de afdeling Radiologie van het Alrijne mijn opleiding te volgen, waar duaal wel mogelijk was. Gelukkig kunnen studenten nu ook hier op zowel de Radiologie als de Radiotherapie duaal de opleiding MBRT volgen. Het grootste verschil met de Radiologie is dat die afdeling gericht is op de diagnostiek. Op de Radiotherapie behandel je echt de patiënten.”

En zo geschiedde, Ronald ging een andere richting in. “Na acht jaar gewerkt te hebben op Radiologie sterkte de behoefte aan een nieuwe uitdaging. In die tijd waren we in de transitie van papier naar EPD’s. Het was een uitgelezen kans om door hieraan bij te dragen een nieuwe uitdaging aan te gaan.” In een tweejarig project voor de opzet en implementatie van een EPD ontwikkelde Ronald zich tot een nog breder inzetbare professional, hetgeen hem uiteindelijk een management/consultancy rol opleverde bij een leverancier van EPD’s. Ronald had daarmee definitief de stap buiten het ziekenhuis gezet en uit de operationele tak van sport.

Maar hoe verantwoordelijk en interessant de rol ook was, Ronald merkte dat er veel privétijd en geluk verloren gingen door zijn werk en dat er een hunkering ontstond naar een andere stap. Alsof het lot het zo besloten had stuitte hij op de vacature voor radiotherapeutisch laborant bij de Radiotherapie van het LUMC en hij wist: “Dit moet ik doen. Basiskennis verleer je nooit, maar ik wist dat ik me weer moest laten bijscholen om goed mijn werk te kunnen doen. Het ging er immers wel wat anders aan toe dan in 2004”, zegt Ronald met gevoel voor humor.

“Ik heb geen moment getwijfeld of de overstap naar de Radiotherapie de juiste was.”

Ronald van der Slot

Het cirkeltje was rond

Het is bijna poëtisch dat de baan die hem aansprak, meer dan tien jaar geleden, en bijna uit het oog verloren was, nu toch zijn baan is. “Ondanks dat ik vanaf een managementrol ogenschijnlijk een ‘stap terug’ heb gedaan, heb ik er zoveel meer voor teruggekregen. De samenwerking met het team, dat ik na mijn shift dingen los kan laten omdat ik weet dat mijn werkzaamheden daarna in goede handen zijn, de vele uitdagingen die behandeltrajecten op de Radiotherapie bieden, de digitalisering en constante ontwikkelingen op de afdeling en de kansen om nieuwe, extra taken op te pakken. Maar bovenal, de werk-privébalans, zeker nu ik een dochter heb.”

Inhoudelijk uitdagend vak

Om nog maar te zwijgen over de inhoud van het vak, dus laten we ook daar eens op inzoomen. “Je hebt ontzettend veel verantwoordelijkheid op de Radiotherapie. Je stapt in als het proces al een stuk verder gevorderd is.” Maar het verschil tussen radiologie en radiotherapie is veel mensen niet duidelijk. “Hoe vaak wij bedankkaarten hebben gekregen met Radiologie als afdelingsnaam is niet op twee handen te tellen.”

De behandelingen zijn niet mis: “Patiënten komen soms wel zeven weken iedere werkdag langs voor therapie. Je bouwt echt een band op met een patiënt. Zeker gezien de heftigheid van sommige behandelingen.” Die behandelingen zijn door de jaren heen ook erg veranderd. “Bij bestraling werk je altijd met een ‘marge’, waarmee je dus ook omliggend weefsel bij een tumor bestraalt. Maar door de steeds betere technologie, zoals Image Guided Radiotherapy (IGRT), kunnen we die marge verkleinen. Dat betekent wel dat je heel precies moet zijn met het bestralen. Dat vereist ook dat je patiënten in de juiste houding plaatst. Juist dit precisiewerk maakt het werk enorm uitdagend en daar houd ik wel van, evenals de technologie. Een ander voorbeeld van een mooie techniek is brachytherapie, wat betekent ‘op korte afstand dichtbij’. Er wordt gestraald met radioactieve bronnen. Dit kan in combinatie met uitwendige bestraling worden gegeven, bijvoorbeeld voor gynaecologische patiënten. Het is fascinerend dat dit kan.”

Al met al is Ronald daar waar hij wil zijn: “En ik ben elke dag blij met de keuze om hier te werken.” Bovendien kan hij zichzelf blijven uitdagen. Zo heeft hij zich in de drie jaar dat hij op de afdeling zit ontwikkeld tot expert IGRT en is hij bevorderd tot senior laborant, en wat Ronald betreft is het vaatje nog lang niet leeg getapt.