Mike de Raat
&w=400&h=400)
Ook het duaal studeren trok hem direct. Zo kon hij de theorie van de eerste twee jaar van zijn opleiding hbo-V direct in de praktijk toepassen. Bij het LUMC vond hij waar hij naar op zoek was. “Ik vond het belangrijk om tijdens mijn stages al richting te geven aan het pad dat ik voor ogen had. Zo was mijn eerste stage in het LUMC op de Acute Opname Afdeling (AOA). Je krijgt hier te maken met een brede patiëntengroep en veel doorstroom. De perfecte plek om veel te leren dus!” Vanuit hier solliciteerde Mike door voor een minor op de PACU, waar patiënten liggen die net uit hun operatie komen en een dag bewaking nodig hebben. “Een soort mini IC dus.”
Van de PACU naar de IC
Deze afdeling stoomde de ambitieuze Mike klaar voor de opleiding tot IC-verpleegkundige, maar er was één probleem… Om aan deze opleiding te mogen beginnen moet je in de regel een jaar ziekenhuiservaring na je diplomering met je meebrengen en dat had hij niet. Toch viel er een mouw aan te passen. “Aangezien ik duaal was afgestudeerd had ik al veel werkervaring tijdens mijn opleiding opgedaan. Bovendien waren alle afdelingen waarop ik had gewerkt op het gebied van acute zorg en kwamen op de PACU meerdere facetten van de intensieve zorg en bewaking voorbij.” Zonde dus om deze kennis en ervaring niet gelijk verder in de praktijk te brengen en eerst op een verpleegafdeling aan de slag te gaan waar je niet met deze patiëntengroep werkt. Een voorwerktraject op de Medium Care bood uitkomst. “Dit was de perfecte plek om vlieguren te maken en zo alsnog snel te kunnen doorstromen naar de opleiding tot IC-verpleegkundige.”
“Uitdaging en dynamiek heb ik nodig om mijn werk interessant te houden. En dat vind ik op de IC.”
Klinisch redeneren
Het leukste aan deze afdeling is volgens Mike het in kaart brengen van de problematiek van de patiënt en hem of haar keer op keer net iets beter te maken. Uit deze kleine stapjes haalt Mike dan ook veel energie. “Bij dit klinisch redeneren ben je op zoek naar het probleem en maak je een plan van aanpak. Dit interessante denkproces is per patiënt verschillend en elke keer ben ik op zoek naar de juiste interventies.” Bovendien heb je als IC-verpleegkundige veel een-op-een aandacht voor je patiënt. “De arts maakt een paar keer per dag een rondje over de afdeling, maar ik sta de hele dag naast het bed. Ik houd alles in de gaten en moet soms al handelen voordat de arts er is. Als ik mijn werk niet goed doe, heeft de patiënt het zwaarder dan nodig is. Voor de patiënt ben ik dus ook heel belangrijk, want als ik iets niet signaleer dan kan de arts hier ook niet zo snel op reageren.”
Tot slot wil Mike een tip meegeven aan al zijn toekomstige collega’s in de collegebanken: “Kies voor een duaal traject! Zo krijg je de kans veel werkervaring in het ziekenhuis op te doen en kun je na je diplomering hier blijven werken. Welke weg je precies gaat bewandelen staat niet vast, maar er zijn meerdere wegen die je naar je einddoel brengen.” En als je dan net zo gelukkig bent op je werkplek als Mike, dan is ieder pad het waard.