Cobie Schaddé van Dooren
&w=400&h=400)
Na haar stage op de Neurologie besloot de gedreven verpleegkundige alsnog voor een werken-leren-traject te kiezen. Maar aangezien ze al in het derde jaar van haar opleiding zat, was dat in Leiden niet meer mogelijk. Het Amstelland Ziekenhuis in Amstelveen bood uitkomst, hier kon ze het laatste jaar van haar opleiding toch duaal afmaken. En het is dan ook dit ziekenhuis waar de liefde voor de acute zorg is geboren. “Tijdens dit jaar heb ik een minor op de IC gedaan en in die periode kwam ik er steeds meer achter: dit is mijn afdeling.”
Om eerst de benodigde werkervaring op te doen startte ze na haar diplomering op de afdeling Acute Opname van het Amstelland. “Hier zie je veel verschillende ziektebeelden en in deze periode heb ik veel ervaringen op kunnen doen. Ik mocht hier voor het eerst zelfstandig verpleegtechnische handelingen uitvoeren en dit heeft me als verpleegkundige een stuk zelfverzekerder gemaakt. Ik raad dan ook iedereen aan om op een afdeling zoals de Acute Opname werkervaring op te doen!”
“Binnen de hoog complexe zorg die wij leveren heb ik veel verantwoordelijkheid.”
Vooroordelen
Toch bleef het LUMC in haar achterhoofd rondspoken, ondanks dat de vooroordelen over het werken in academisch ziekenhuis met enige regelmaat voorbij kwamen. “Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat alles voor je wordt voorgekauwd, je weinig eigen inbreng hebt en niet zelfstandig te werk mag gaan.” Ze hield dan ook een slag om de arm tijdens haar sollicitatie voor de opleiding tot IC-verpleegkundige bij het LUMC. “Ik dacht: zou je zelf de apparatuur mogen instellen en ben jij dus degene die aan de knoppen draait, of wordt dat voor je gedaan?” Maar ondanks die onzekerheid wist ze zeker dat het LUMC een goede leerschool zou zijn. “Hier krijg je namelijk alle soorten patiënten te zien en dan heb je in ieder geval veel geleerd en gezien tijdens de opleiding. Ik kan daarna altijd weer terug naar het Amstelland, dacht ik nog.”
Gelukkig is van dat laatste geen sprake, want de vooroordelen bleken onterecht. “Het grootste gedeelte van de tijd sta ik zonder arts bij de patiënt. Op zulke momenten weeg ik zelfstandig mijn keuzes af en beslis ik over de handelingen die ik uitvoer, zelfs bij de meest instabiele patiënten. En dat maakt het werk zo uitdagend.” Zo kan het volgens Cobie voorkomen dat je het zuurstofgehalte van een patiënt ziet dalen op de monitor. “Een reden hiervoor kan zijn dat je een patiënt op de zij hebt gelegd om te verzorgen of dat hij of zij een longontsteking heeft opgelopen. Het is in ieder geval belangrijk om snel te handelen en het zuurstofgehalte hoger te zetten.” Het blijft belangrijk om elke keer goed na te lopen wat de oorzaak kan zijn. “Zo kan het ook gebeuren dat iemand veel pijn heeft en hierdoor de beademingsmachine tegenwerkt door te persen. In dat geval is het dus niet zo dat je het zuurstof hoger moet zetten, maar dat de patiënt meer pijnstilling nodig heeft.”