Alex Varkevisser
&w=400&h=400)
Voordat Alex zich kon specialiseren in de gezondheidszorg, heeft hij de hbo-opleiding Verpleegkunde gevolgd: “In de eerste twee jaar moest ik stagelopen in de thuiszorg of een verpleeghuis. Dit is een verplicht onderdeel om je diploma te halen en ik wist ook heel goed waar ik het voor deed.” De laatste twee jaar van zijn opleiding kwam Alex in aanmerking om het werk- en leertraject te volgen: “Je moet als student solliciteren voor een stageplek in het LUMC. Toentertijd waren er slechts vijftien stageplekken en ruim honderd aanmeldingen.” Alex was een van de vijftien gelukkigen. Hij bracht het derde jaar van zijn studie door op de afdeling Kort Verblijf en het laatste jaar op de Medium Care (MC). “En dat jaar op de MC heeft mij geprikkeld om ook de IC-opleiding te gaan volgen.”
Een symfonie
Voordat je de IC-opleiding kan volgen is het belangrijk dat je minimaal een jaar werkervaring hebt. Alex had echter het geluk dat hij al een jaar op de MC gewerkt had tijdens zijn opleiding: “Na het afronden van mijn opleiding Verpleegkunde heb ik nog een aantal maanden gewerkt op de MC en toen mocht ik starten met de IC-opleiding.” Tijdens de IC-opleiding krijg je zowel klassikaal les als aan het bed. Dit betekent dat je de klassikale lessen, bijvoorbeeld over het hart, de bloeddruk of de beademing direct kan toepassen in de praktijk: “In het begin van je opleiding word je echt bij de hand genomen, maar gaandeweg word je meer losgelaten en leer je te vertrouwen op je eigen kennis en kunde. Je krijgt een redenerende blik: wat zie ik, wat verwacht ik en wat heb ik nodig om de patiënt beter te maken? Het is eigenlijk een symfonie om dit tot een mooi stuk te brengen. Ik heb een goede werkdag als ik de patiënt beter achterlaat dan aan het begin van mijn dienst.”
Als IC-verpleegkundige heb je ontzettend veel verantwoordelijk. “Dat voel je ook. Bij instabiele patiënten zit je erbovenop en is de arts er ook vaak bij. Maar je kan in een situatie terechtkomen waarin een stabiele patiënt opeens acuut wordt en dat de arts op dat moment niet naast je staat. In acute situaties telt iedere seconde en moet je zelf handelen.”
“Het technische en menselijke gaan op de IC hand-in-hand.”
Sociale vaardigheden 2.0
Dit acute gedeelte is ook een van de redenen dat Alex op de IC wilde werken, maar ook de sociale uitdaging in het werk spreekt Alex aan: “Het technische en menselijke gaan op de IC hand-in-hand. De meeste patiënten kunnen natuurlijk niet terugpraten, maar hoe kan ik de patiënt comfortabel krijgen, begrijpen of op zijn gemak stellen, terwijl hij of zij aan de beademing ligt? Voor mij zijn dat sociale vaardigheden 2.0. Daarnaast is het ook bijzonder dat er op onze IC een level 3 is.” Dit betekent dat de ziekste patiënten uit de regio hierheen komen. Ook patiënten die geopereerd zijn en al gezondheidsklachten hebben, komen op de IC in het LUMC terecht. “Als ik een vergelijking mag maken, dan is het werken bij het LUMC alsof je werkt bij een Michelin Restaurant: daar wil je werken!”
En dat Alex dit metafoor gebruikt is niet zo gek, want hij heeft in zijn tienerjaren een aantal jaar in de keuken gewerkt. Zo herinnert hij zich dat hij op de middelbare school had aangegeven wat hij wilde worden: kok, leraar of op de ambulance. Zijn bucketlist is inmiddels afgewerkt. Hij heeft een aantal jaar in de keuken gewerkt, de opleiding tot onderwijsassistent succesvol afgerond en zich inmiddels als verpleegkundige gespecialiseerd. Maar Alex is niet bang dat hij zich gaat vervelen bij het LUMC: “Hier zijn genoeg doorgroeimogelijkheden. Zo kan ik hier doorgroeien naar bijvoorbeeld teamleider, physician assistent of alsnog de ambulance op. Maar voorlopig is dat nog niet aan de orde hoor!” Want ondanks dat Alex zijn IC-opleiding pas net afgerond heeft, start hij binnenkort met zijn SEH-opleiding: “Dit is ook een vereiste als je op de IC gaat werken. Je kunt kiezen om de opleiding Kinder-IC of SEH te volgen. Nadat je de opleiding afgerond hebt, rouleer je iedere zes maanden tussen de Kinder-IC of SEH en de IC. De SEH had mijn voorkeur en gelukkig ben ik aangenomen.”