Tanneke Westmaas
&w=400&h=400)
Voor de goedlachse Tanneke is het echter niet altijd zo vanzelfsprekend geweest dat ze zoveel hooi op haar vork kan nemen. In 1996 raakte ze betrokken in een auto-ongeluk, waar ze een hoge dwarslaesie aan over heeft gehouden. Ze zit sindsdien in een rolstoel en kan haar armen beperkt gebruiken. Toch heeft dit haar nooit weerhouden haar opleiding af te maken en hierna is ze bij het LUMC aan de slag gegaan. Haar werkplek is inmiddels zo ingericht dat ze van alle gemakken is voorzien en ze kan nu zelfs mailtjes tikken als ieder ander. “Nou, het gaat er wel nét iets anders aan toe hoor”, vertelt ze, terwijl ze wijst naar haar headset. “Hierin zit een laseraanwijzer waarmee ik de letters kan aanwijzen op een digitaal toetsenbord. Inmiddels ben ik heel behendig in het typen en werken op de computer. Misschien ben ik niet zo snel als iemand die met tien vingers typt, maar het scheelt niet veel!”
Van informeren tot uitzoekklusjes
Binnen het patiëntenservicebureau is Tanneke niet alleen verantwoordelijk voor administratieve werkzaamheden, maar komt ze ook veel in contact met zowel patiënten en hun families. “Zo kunnen familieleden van opgenomen patiënten hier terecht als ze meer informatie willen over overnachtingsmogelijkheden. Wij zoeken dat voor ze uit”, licht ze toe. “En soms blijkt de taal een barrière tussen de patiënt, familie en de arts en regelen wij een tolk.”
"Het LUMC heeft mij de kans gegeven om te laten zien wat ik kan en daar ben ik heel dankbaar voor."
Huiskamers
Van alle verpleegafdelingen binnen het LUMC heeft Tanneke het meest contact met de afdelingen Neurologie en Chirurgie. Op deze afdelingen is een ‘huiskamer’ ingericht waar opgenomen patiënten een gestructureerd dagprogramma wordt aangeboden. Hier zijn altijd twee vrijwilligers aanwezig die ondersteuning bieden. “Deze huiskamers heb ik opgezet en ik heb hier nog altijd een coördinerende rol in. Ik neem nieuwe vrijwilligers aan, evalueer hun werkzaamheden en ben verantwoordelijk voor de planning en roosters. Het is niet altijd makkelijk om dit allemaal in goede banen te leiden, maar ik ben heel blij dat ik op deze manier kan bijdragen aan een zo prettig mogelijk verblijf van onze patiënten.”
En die positiviteit is terug te zien in alles wat ze doet. “Binnen het LUMC heb ik nooit het gevoel dat mensen me anders behandelen omdat ik in een rolstoel zit. En daar ben ik heel blij om. Bovendien staan mijn collega’s ook altijd voor me klaar. Kortom: het LUMC heeft mij de kans gegeven te laten zien wat ik kan en daar ben ik heel dankbaar voor!”