Liesbeth Rodenburg
&w=400&h=400)
Zodra je het LUMC binnenloopt, zie je in de Centrale Hal de vrijwilligers staan. Zij staan hier om patiënten en bezoekers welkom te heten en hen de wegwijs te maken: “Ze zijn vaak nerveus, weten niet hoe het aanmelden werkt of kennen de weg niet”, aldus Liesbeth. Angela beaamt dit: “Dan zijn wij daar om hun gerust te stellen en te informeren.” Maar de service van Liesbeth en Angela gaat veel verder dan dit. Zo begeleiden ze bijvoorbeeld patiënten die slecht ter been zijn naar een afspraak of afdeling: “Ook als patiënten ontslagen worden en naar een revalidatiecentrum gaan, maar geen naasten hebben die ze kunnen begeleiden, dan doen wij dit met liefde”, vertelt Angela.
Onvervangbaar en dankbaar werk
Vrijwilligerswerk is voor Angela altijd al een belangrijk onderdeel van haar leven geweest. Zo werkt zij sinds 2002 vrijwillig in de huiskamer van het Ronald McDonald huis. Zodoende kwam zij ook in aanraking met het vrijwilligerswerk in het LUMC: “Ik werk gemiddeld 12 uur per week op vrijwillige basis. Voorheen, toen ik betaald werk had, plande ik dit ook om mijn vrijwilligerswerk heen. Ik vind vrijwilligerswerk zo leuk en bovenal dankbaar.” Liesbeth daarentegen had nooit eerder gedacht aan vrijwilligerswerk. Zij had haar eigen bedrijf en wilde minder gaan werken: “Alleen dit bleek onmogelijk met een eigen bedrijf, dus besloot ik het uiteindelijk te verkopen. Maar ik wilde niet thuis gaan zitten.” Via via hoorde Liesbeth over het vrijwilligerswerk in het LUMC. “Toen ging het snel. Ik belde naar het LUMC en binnen een paar dagen stond ik al als gastvrouw in de Centrale Hal. Angela vult aan: “Wel moet je hier een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) voorleggen, aangezien ook wij met patiënten werken.”
"Wij horen levensverhalen. Je leert ermee omgaan en te relativeren. Ik haal hier veel kracht uit."
Diepgang in de huiskamer
Zo komen Angela en Liesbeth in de Centrale Hal en tijdens het begeleiden naar en van afdelingen in aanraking met patiënten. Liesbeth: “Gastvrouw in de Centrale Hal is vluchtig werk, maar ons werk in de huiskamer met patiënten heeft echt diepgang”. Met de huiskamer bedoelt Liesbeth haar vrijwilligerswerk als gastvrouw op de verpleegafdeling Chirurgie. Patiënten van een afdeling kunnen in de huiskamer meedoen met het ‘gewone alledaagse’: “gezellig koffie drinken en kletsen”. Onderzoek heeft bewezen dat deze huiskamers het herstel bevordert. Liesbeth ziet dit zelf ook: “Een vrouw lag drie weken plat in bed. Uiteindelijk mocht ze in de rolstoel naar de huiskamer komen, maar ze had zoveel pijn en wilde daardoor eigenlijk niet van haar kamer. Maar eenmaal in de huiskamer aangekomen, hebben we de hele ochtend met een groep gezellig gekletst en was het opeens 12.30 uur. Zonder pijnstilling was ze de ochtend doorgekomen.” De huiskamer op de afdeling Chirurgie bleek zo’n succes te zijn dat andere afdelingen al gauw volgden. Zo werkt Angela op de huiskamer op de afdeling Neurologie: “Het niveau bij mij op de afdeling is wel anders. Vaak hebben patiënten een beperking qua bewegen, waardoor ik ze soms help met eten en drinken. Verder is het ook belangrijk dat deze patiënten een dag- en nachtritme krijgen, waardoor we overdag veel met ze kletsen en spelletjes spelen.” Maar Angela ziet in de huiskamer ook bezoekers die voor een opname of operatie komen: “Zij zijn vaak gespannen en dan probeer ik ze gerust te stellen.”
Ziekte doen vergeten
Liesbeth en Angela zijn het roerend met elkaar eens: “De insteek van ons werk is overal hetzelfde, maar de uitvoering is op iedere afdeling anders.” En hun geheim? “Wij gaan met de mensen om, zoals we zelf ook het liefst behandeld willen worden”, aldus Angela. Liesbeth vult aan: “Je went ook aan het ziektebeeld. Wij zien niet meer de patiënt, maar de persoon zelf.” En bovenal vinden ze allebei een positieve benadering ontzettend belangrijk. “Wij horen natuurlijk mooie levensverhalen, maar ook ellendige ziekteverhalen. Je leert ermee omgaan en vooral te relativeren. Ik haal er juist heel veel kracht uit”, vertelt Liesbeth.
Het team vrijwilligers bij het LUMC is ontzettend groot, maar ieder van hen maakt het verschil voor onze patiënten. En of het nou voor de patiënt is die hier voor het eerst komt of dat het een patiënt is die terugkomt voor een operatie: de vrijwilligers geven het LUMC een (vertrouwd) gezicht en zijn daar voor de patiënt. Daarentegen worden de vrijwilligers Liesbeth en Angela iedere dag weer opnieuw geïnspireerd: “Wij mogen iedere dag nieuwe mensen ontmoeten en naar hun indrukwekkende levensverhalen luisteren.”