Hoogleraar nierziekten
Prof. Dr. A.J. van Zonneveld
Specialismen:
Experimentele vasculaire geneeskunde
Experimentele vasculaire geneeskunde
Even voorstellen
Momenteel ben ik voorzitter van het Einthoven Laboratorium voor Vasculaire en Regeneratieve Geneeskunde. Mijn academische onderzoek richt zich voornamelijk op de moleculaire mechanismen waarmee ongunstige metabole en hemodynamische risicofactoren de vasculaire homeostase beïnvloeden. Ook ben ik lid van de wetenschappelijke adviesraad van de Nierstichting en de Nederlandse Atherosclerose Vereniging.
Ik studeerde Biologie aan de Universiteit Leiden in 1982, promoveerde aan de Universiteit van Amsterdam in 1988 en deed een postdoc aan het Research Institute of Scripps Clinic, La Jolla. Van 1998 tot 2001 was ik werkzaam als Managing Director Cardiovascular Research bij Crucell Belgium NV. Na mijn terugkeer naar de academische wereld als hoofd van de afdeling Vasculaire Geneeskunde in het UMC in 2003, verhuisde ik in 2004 naar mijn huidige functie op de afdeling Interne Geneeskunde (Nefrologie) in het LUMC. Mijn huidige onderzoek richt zich voornamelijk op posttranscriptionele mechanismen in microvasculair verlies en herstel bij patiënten met nierziekten en niertransplantatiepatiënten.
Ik studeerde Biologie aan de Universiteit Leiden in 1982, promoveerde aan de Universiteit van Amsterdam in 1988 en deed een postdoc aan het Research Institute of Scripps Clinic, La Jolla. Van 1998 tot 2001 was ik werkzaam als Managing Director Cardiovascular Research bij Crucell Belgium NV. Na mijn terugkeer naar de academische wereld als hoofd van de afdeling Vasculaire Geneeskunde in het UMC in 2003, verhuisde ik in 2004 naar mijn huidige functie op de afdeling Interne Geneeskunde (Nefrologie) in het LUMC. Mijn huidige onderzoek richt zich voornamelijk op posttranscriptionele mechanismen in microvasculair verlies en herstel bij patiënten met nierziekten en niertransplantatiepatiënten.
Wetenschappelijk onderzoek
Mijn huidige onderzoek richt zich vooral op posttranscriptionele mechanismen bij microvasculair verlies en herstel. Progressief verlies van microvasculaire integriteit en weefselperfusie is een kenmerk van veel van de cardiovasculaire complicaties van (diabetes)patiënten met chronische nierziekte. Ook resulteren bij niertransplantatie ischemie-reperfusieschade en afstoting in het verlies van microvasculatuur. Hoewel vaatchirurgen en interventiecardiologen over zeer geavanceerde hulpmiddelen beschikken om onze grotere kanaalvaten te repareren, zoals verstopte kransslagaders door angioplastiek uit te voeren of door het plaatsen van stents, blijven therapeutische strategieën om de microvasculatuur te beschermen of te herstellen een onvervulde klinische behoefte en vormen deze het belangrijkste doel van de onderzoeksthema's in de Groep Vasculaire Nefrologie.
