Een echte professor voor de klas: ‘Wat vindt u het leukste aan uw werk?’

De leerlingen van groep zeven van Basisschool De Spiegel in Den Haag hebben een witte labjas en blauwe handschoenen aangetrokken en een beschermende bril opgezet. Vandaag heeft de klas van juf Marisca bezoek van Fijs van Leeuwen, hoogleraar Radiologie en zijn collega Maarten van Meerbeek, die onderzoekstechnicus is in het LUMC. “Ik ben de professor.”, zegt Van Leeuwen, “Maar je mag me gewoon Fijs noemen.”

Problemen oplossen

Heel wat kinderen steken hun vinger in de lucht. “Is het leuk om professor te zijn?”, vraagt een jongen. Van Leeuwen vindt de titel niet zo interessant en loopt liever in zijn gewone kleren of labjas dan in zijn toga. Onderzoek doen vindt hij wel heel leuk. “Problemen oplossen. Soms blijken hele simpele oplossingen de beste.”

Een meisje vraagt: “Stel dat iemand professor wil worden, wat moet je dan doen?”. De hoogleraar reageert: “Hard werken. Gewoon heel goed worden in je vak” en vertelt dat hij dyslectisch is, havo deed en Scheikunde heeft gestudeerd in Leiden. “En als u geen professor mocht worden?”, vraagt een ander kind. “Ik denk automonteur of tuinman”, luidt het antwoord. “Lekker bezig met mijn handen, veel buiten zijn en met mensen werken.”

Het onzichtbare zichtbaar

Van Leeuwen legt uit dat hij en zijn collega’s technieken maken voor robots om mensen mee te opereren. “We maken moleculen die licht geven om het onzichtbare , het zieke weefsel in het lichaam,  zichtbaar te maken.” Ingewikkelde termen als radiologie en fluorescentie-geleide chirurgie laat hij achterwege. “Heeft een van jullie weleens wat gedaan met onzichtbare inkt?”.  Een paar vingers gaan omhoog.

Verdeeld in groepjes gaan de kinderen aan de slag. “Doe het voorzichtig, alsof je echt aan het opereren bent”, zegt de hoogleraar tegen de kinderen die de plastic organen uit een grote pop halen. “Alles moet weer op dezelfde plek terug.” Een jongen schijnt er met een uv-lampje in en een meisje vist met een pincet naar de kleine stukjes plastic (het zieke weefsel) die nu zichtbaar worden.

Dokter Bibber

Het tweede groepje staat bij de levensgrote, houten dokter Bibber, die de onderzoekers met collega’s bouwden, de naam Dries gaven en hier met een busje heenbrachten. “Als je het buisje of de rand aanraakt met de pincet, gaat het lichtje knipperen en ben je af”, licht Van Meerbeek toe. “Per spelletje heb je twee levens.”

De derde groep tekent met onzichtbare inkt op de witte labjas die Van Leeuwen straks tijdens de diesviering op het podium gaat dragen. De opdracht: teken hoe jullie willen dat de toekomst is voor kinderen, ook op plekken zonder zo’n mooi schoolgebouw. Even later staat de jas vol bloemen, bomen, huizen, namen, bijzondere vormen en een poes.

Na de les gingen de kinderen met de bus naar de Pieterskerk in Leiden. Daar beklommen ze het podium tijdens de opening van de Dies Natalis, de viering van de verjaardag van Universiteit Leiden. Dit jaar een hele bijzondere, omdat de universiteit 450 jaar bestaat. Daarna kregen ze nog een rondleiding door de Hortus Botanicus, waar de tentoonstelling Planten en Planeten vrijdag opende.

Tijdens Meet the professor maken kinderen uit groep zeven kennis met onderzoek en wetenschappers, dankzij een les van een professor in hun eigen klas. Onderzoekend leren staat centraal: in zes voorbereidende lessen ontdekken de leerlingen steeds meer over de professor die bij hen in de klas zal komen. Dit jaar was de zevende editie. Vanuit het LUMC deden, naast Van Leeuwen, maar liefst 18 (emeritus) hoogleraren mee.

Dit artikel is een bewerking van een eerder artikel van de Universiteit Leiden. Originele tekst: Thessa Lageman, beeld: Arash Nikkhah.