“Wat ik vanmorgen ben tegengekomen op de kinder-ic, kan vanavond in jouw dienst ook gebeuren.”

Dinsdagmiddag voor de ingang van de intensive care (ic). Lindhout staat al te wachten. Hij vertelt dat hij eigenlijk niet van de schijnwerpers houdt. Desondanks wil hij graag dit interview doen, want: “Er is nog te vaak een beeld dat verpleegkundigen alleen maar aan het bed staan. Er zijn zóveel verpleegkundigen die uiteenlopende taken doen en die onbekende talenten inzetten.” Die kant is volgens hem nog onderbelicht en wil hij graag laten zien.

Wat voor lessen geef je?

“Ik geef verschillende trainingen aan collega’s naast het bed in het LUMC. Daarnaast geef ik lessen over het hart. Dit doe ik onder andere op de landelijke opleidingen voor de volwassen intensive care en de kinder intensive care. Ik geef hier onderwijs over hartritmestoornissen en pacemakers bij kinderen. Maar ook over pacemakers buiten het lichaam (externe pacemakers) na een hartoperatie bij zowel volwassenen als kinderen. Daarnaast ben ik instructeur bij de Nederlandse Reanimatieraad voor gevorderde reanimatietraining en geef ik lessen aan andere opleidingscentra over volwassenen met een aangeboren hartafwijking. Mochten zij vanwege een andere aandoening in de toekomst op de intensive care komen, dan is het goed om als ic-verpleegkundige rekening te houden met het hartprobleem.”

Jouw lessen gaan ook internationaal, want je hebt laatst gesproken op een symposium in de Verenigde Staten. Waar heb je het over gehad?

“Ik heb gesproken over (tijdelijke) pacemakers buiten het lichaam na hartoperaties. Hier is wereldwijd nog relatief weinig onderwijs over vastgelegd. Vaak wordt de kennis van professional tot professional overgegeven. Ik ben begonnen met het trainen van collega’s in het LUMC voor wat betreft externe pacing. Daarna heb ik met de afdeling Zorgopleidingen in het LUMC landelijke onderwijsdagen georganiseerd. Van het een kwam het ander, want door een van onze kinder-ic-artsen werd ik gevraagd om te spreken op het symposium Pedicatric Cardiac Intensive Care Symposium in de Verenigde Staten. Daar heb ik lezingen en workshops gegeven aan zowel artsen als verpleegkundigen.”

“Ik heb daar ook simulatie-onderwijs gegeven. Samen met studenten van de opleiding Technische Geneeskunde (een samenwerking tussen het LUMC, het Erasmus MC en de TU Delft) hebben we een apparaat ontwikkeld dat speciaal bedoeld is om een externe pacemaker te simuleren. In Nederland heeft het LUMC dit als eerste in gebruik genomen. Later volgden andere ziekenhuizen. Op het symposium in de Verenigde Staten bleek dat dit voor de aanwezige state-of-the-art-centra nog vaak nieuw was. Zelfs op zo’n groot congres was er dus behoefte naar goed simulatieonderwijs op dit gebied.”

Op de foto: Lindhout geeft simulatieonderwijs.

Wat wil je dat mensen meenemen uit jouw lessen?

“Wat ik belangrijk vind om mee te geven, is dat je veel plezier in je werk kunt hebben als je het systeem achter iets begrijpt. En de cursisten stimuleren om zelf dingen uit te zoeken. Daarvoor  probeer ik ingewikkelde dingen plat te slaan en terug te vertalen naar de dagelijkse praktijk. Als ik bijvoorbeeld ’s middags lesgeef, loop ik ’s ochtends een rondje over de intensive care. Wat ik dan zie, neem ik mee in de les. Hierdoor beseffen studenten hopelijk hoe actueel de thema’s zijn. Het leukste is als ik dat ook terugkrijg. Dat ze bijvoorbeeld in een nachtdienst een hartritmestoornis goed hebben herkend en dat aan mij terugkoppelen.

Je vindt het leuk als je ziet dat je lessen in de praktijk hun werking hebben. Wat vind je zelf je allerleukste les?

 “Dat is de les over volwassenen met een aangeboren hartafwijking. Ik doe dit samen met een jonge oud-patiënt van mij. Er heerst namelijk soms nog een beeld dat mensen met een aangeboren hartafwijking allemaal beperkt en zielig zijn. Dat vooroordeel klopt niet en mede dankzij het verhaal van deze hartstikke slimme meid verandert dat beeld. Zij neemt tijdens de training de zorgprofessionals mee in haar levensverhaal. De zaal is dan muisstil. Ze krijgt veel complimenten van zorgprofessionals achteraf, want het is natuurlijk onwijs knap dat ze dit überhaupt durft. Ik weet niet of ik dat op die leeftijd had gekund. Het helpt haar ook om haar ziekenhuiservaring om te zetten in iets positiefs.”

“Ook vind ik het leuk als lessen anders lopen dan je had verwacht. Soms heb je een les voorbereid en merk je dat de zaal al meer kennis heeft dan verwacht. Dan vind ik het hartstikke leuk om te improviseren. Het gebeurt zelfs weleens dat ik de presentatie gewoon uitzet en samen met de cursisten de les invul naar hun behoeften. Als ze links willen, dan gaan we links. En als ze rechts willen, dan gaan we gewoon rechts.”

Tot slot, waarom ben je docent?

“Ik ben docent, omdat ik mijn passie voor dit vak wil overdragen. Als je lessen gaat geven, dan word je zelf een betere verpleegkundige. Ik bereid me bijvoorbeeld voor door wetenschappelijke publicaties te lezen en waar mogelijk te verwerken in mijn werk. Of door zelf artikelen te schrijven voor vakbladen. Je kunt natuurlijk niet op een podium aankomen met een broodje aap. Het moet kloppen.”

“Daarnaast wil ik laten zien dat je als verpleegkundige meer kunt bereiken dan je zelf denkt. Het beeld van verpleegkundigen is nog vrij basic, terwijl ze de meest uiteenlopende taken doen, naast dat we natuurlijk met onze beide benen naast het bed staan. Daar mogen we ons meer op profileren waarbij ook zeggenschap en trots belangrijk is. We hadden het bijvoorbeeld eerder over het symposium in de Verenigde Staten. Dat werd geopend door verpleegkundigen met een inspirerende speech. Die ging over dat het niet gaat om welke beroepsgroep er aan het bed staat, maar dat het gaat om het hele team. En dat elke stem in dat team even belangrijk is. Ik zat daar met gepaste trots. We zijn goed op weg om het bestaande beeld te veranderen en dit is wat mij betreft onze stip op de horizon.”

In ‘Daarom docent’ zijn onze docenten aan het woord. Mensen uit het vak die zich elke dag inzetten voor onze toekomstige zorgprofessionals. Uiteraard met uitdagingen, maar vooral met heel veel plezier.