“Met lieve woorden op het complimentenbord zeggen patiënten: wat fijn dat je mij ziet”

Wie: Ilse Hoppers (57)
Functie: verpleegkundige
Afdeling: Dagbehandeling
Bij het LUMC sinds: 1984 (onderbreking 4 jaar)

Wie of wat heeft jou geïnspireerd om verpleegkundige te worden?

“Ik had als kind al een groot hart en wilde voor iedereen zorgen. Daar dacht ik niet over na, het was gewoon zo. Na mijn opleiding Verpleegkunde deed ik allerlei specialisaties. In 2020 volgde ik nog de eenjarige opleiding ‘Procesmanagement in de Zorg’ op de Erasmus Universiteit. Ik vind mijn vak nog altijd inspirerend, maar heb wel steeds nieuwe prikkels nodig. Vlak voor corona stopte ik bij de Intensive Care en ging ik buiten het LUMC werken. Een jaar geleden kwam ik terug en ging ik aan de slag op de afdeling Dagbehandeling.”

Welke patiënt heeft het meeste indruk op je gemaakt en ben je nooit vergeten?

“Een wat oudere man die jaren geleden op de Intensive Care lag met het multiple organ dysfunction syndrome. Hij leek even op te knappen, maar uiteindelijk kwam hij toch te overlijden. Deze man kwam op zielsniveau bij mij binnen. Misschien doordat hij op mijn overleden vader leek. Of door de toegewijde zorg van de familie waar ik me als verpleegkundige veilig en prettig bij voelde. Of het was gewoon het moment waarin ik gevangen werd. Geen idee. Nog steeds klopt hij af en toe aan in mijn hoofd.”

In 2023 kwam je na een ‘break’ van vier jaar terug bij het LUMC. Waarom koos je niet opnieuw voor de Intensive Care?

“Op de Intensive Care is de patiënt volledig overgeleverd aan de zorg van de verpleegkundige. Het was waardevol om daar iedere minuut van betekenis te zijn. Maar toen ik daar werkte, had ik niet door hoe zwaar het mentaal was. Ik ging mee in de flow. Pas toen ik stopte voelde ik: wat waren al die indrukken intensief. Het voordeel van de afdeling Dagbehandeling is dat ik hier geen nachtdiensten hoef te draaien. Verder vind ik het belangrijk om er voor patiënten te zijn en maakt het niet uit op welke afdeling dat is.”

Welke patiënten zie je op de afdeling Dagbehandeling?

“Bij ons komen patiënten van alle afdelingen. Met zorgvragen van ‘kop tot teen’, zeg ik altijd. Ze zijn hier op verwijzing van een medisch specialist of chirurg. Het zijn bijvoorbeeld patiënten die een operatie moeten ondergaan of die een bloedtransfusie of medicatie per infuus nodig hebben. Patiënten kunnen maximaal tot acht uur ’s avonds op de afdeling Dagbehandeling verblijven. Indien nodig plaatsen wij ze na die tijd over naar een andere afdeling.”

Je vertelde net dat je altijd nieuwe prikkels nodig hebt. Wat is op dit moment jouw grootste uitdaging?

“In april werd ik lid van de Verpleegkundige Adviesraad (VAR) van het LUMC. De VAR was op dat moment op zoek naar een projectleider voor het project Versterken van een Verpleegkundig Netwerk Zeggenschap. Dat is echt iets voor mij, dacht ik meteen. Ik werk veertig jaar als verpleegkundige en weet wat er speelt in ons vakgebied. Het is belangrijk dat de 1.600 verpleegkundigen in ons ziekenhuis hun stem laten horen. Zij staan elke dag aan het bed van de patiënt en zien wat goed loopt of niet.”

Wat kan er beter? Kun je een voorbeeld noemen uit jouw dagelijkse werkpraktijk?

“Sinds kort hebben we op de afdeling Dagbehandeling nieuwe infuuslijnen die je in een infuuszak prikt. Dat aanprikken gaat opeens behoorlijk stroef. Elke ochtend starten we met het aanprikken van gemiddeld veertig infuuszakken. Dit is nu belastend werk, zeker voor collega’s met polsproblemen. En dit is maar één voorbeeld van de dingen die ik dagelijks zie.”

Ga je het netwerk van verpleegkundigen van de grond krijgen?

“Er is groep verpleegkundigen die zegt: ‘Ik heb vaak genoeg aangeklopt, maar niemand hoort mij.’ Anderen zeggen: ‘Krijg ik maar 1 uur per maand om namens mijn afdeling in het netwerk te zitten? Ik ben gekke Gerritje niet!’ Veel collega’s haken bij voorbaat af. Maar ergens moet het zaadje worden geplant. Dus ik hou vast aan het plan. Ik hoop dat ik aan de wieg sta van een stevig netwerk van verpleegkundigen in het LUMC. Zo’n netwerk draagt bij aan de kwaliteit van de zorg, gezonde financiën en het werkplezier van verpleegkundigen.”

Wat heb jij nodig om tot je pensioen met plezier naar je werk te gaan?

“Ik wil me blijven inzetten voor het verbeteren van de positie van verpleegkundigen. Verder start ik in oktober met de opleiding Implementatiecoach duurzaam innoveren. Dat sluit aan bij mijn behoeften op dit moment. Maar bovenal wil ik met patiënten blijven werken. Ik vind het fijn als patiënten op de afdeling op hun gemak zijn en een gesprekje met ons aangaan. Ze schrijven vaak lieve woorden op het complimentenbord. Daarmee zeggen patiënten: wat fijn dat je mij ziet. Volgens mij raakt dat de kern van ons menszijn: gezien willen worden.”