‘Ik wil studenten net zo inspireren als mijn docenten dat bij mij deden’

Welke lessen geef je?

“Mijn onderwijs richt zich op huidziekten. In de bachelor Geneeskunde coördineer ik het dermatologie-onderwijs en geef ik colleges en werkgroepen voor het 3^e-jaars blok Vraagstukken Kijken Denken Doen. In de master Geneeskunde coördineer ik de stage dermatologie tijdens het coschap Huid, zintuigen en zenuwstelsel. Vanaf volgend jaar wordt dat een nieuw coschap, Poliklinisch werken. Elke coassistent loopt 2 weken mee op de polikliniek Dermatologie bij ons in het LUMC of bij een van de opleidingsklinieken in de regio. Daarnaast geef ik onderwijs aan artsen in opleiding tot specialist (aios) en organiseer ik nascholingen voor dermatologen en andere zorgprofessionals. Ik vind het zelf erg leuk om afwisselende taken te hebben. Ik heb bijvoorbeeld ook mijn eigen spreekuur voor patiëntenzorg en verricht wetenschappelijk onderzoek.”

Is dat niet veel om te doen, naast je werk als arts?

“Op onze afdeling is het goed geregeld. Onderwijs is één van de taken van de afdeling en zo wordt het ook gezien. Het is heel prettig dat ik ruimte krijg om onderwijs voor te bereiden en te geven. En ik geef natuurlijk niet in mijn eentje onderwijs. We doen het echt samen. Natuurlijk is het up-to-date houden en vernieuwen van je onderwijs wel een uitdaging. Dat vraagt altijd om flinke tijdsinvesteringen. Tegelijkertijd vind ik dat ook het leukste om te doen. Je moet zelf ook weer de boeken in om te weten hoe iets ook alweer precies zat. En je moet natuurlijk ook nieuwe ontwikkelingen bijhouden. Daar leer je zelf weer veel van.”

Je ontwikkelt nieuw onderwijsmateriaal waarbij er meer aandacht is voor huidaandoeningen op de gepigmenteerde huid. Wat doe je precies?

“Als je onze dermatologie-leerboeken bekijkt, dan zie je vooral afbeeldingen van huidziekten op een witte huid. Dermatologie is een vak dat sterk visueel is ingesteld. Wanneer je alleen afbeeldingen van een lichte huid ziet, word je onvoldoende getraind om aandoeningen op een donkere huid te herkennen. Dit leidt tot minder goede zorg. Ik probeer daar samen met collega’s, ook uit andere ziekenhuizen, verandering in te brengen door nieuw onderwijsmateriaal te creëren. Zo proberen we meer afbeeldingen van gepigmenteerde huidtypes in lesmateriaal toe te voegen en leiden we studenten en arts-assistenten op om huidziekten zoals eczeem en dermatomyositis sneller te herkennen bij patiënten met huid van kleur. Samen met collega’s uit Amsterdam heb ik twee jaar geleden het onderwerp dermatologie op de huid van kleur geïntroduceerd in het landelijk onderwijsprogramma voor dermatologen in opleiding. Op deze manier werken we aan meer aandacht voor diversiteit in huidskleur binnen ons vakgebied en zorgen we ervoor dat de toekomstige generatie artsen breder wordt opgeleid.”

Je vindt het ook belangrijk om aandacht te hebben voor carrièrepaden voor studenten buiten het ziekenhuis. Hoe zie je dat terug in het onderwijs?

“Sinds vorig jaar hebben we een nieuw onderdeel in de bachelor Geneeskunde, de themaweken Gezondheidszorg en beroepsoriëntatie. Uit onderzoek en eerdere studentevaluaties is gebleken dat niet alle medische vervolgopleidingen evenveel aan bod komen in het geneeskunde-onderwijs. Veel studenten weten wel wat een chirurg, internist of een longarts doet. Maar een jeugdarts, bedrijfsarts of donorarts bijvoorbeeld, daar heb je minder makkelijk een beeld bij. Onbekend maakt onbemind. Dat wilden we veranderen. Afgelopen maart hebben we de eerste editie gehad. Deze is positief ontvangen.”

Hoe zorg je dat studenten in jouw lessen geboeid blijven?

“Ik probeer zoveel mogelijk een enthousiaste sfeer te creëren en interactie te stimuleren door gebruik te maken van activerende leervormen. Bijvoorbeeld met de think-pair-share methode, waarin studenten eerst in duo’s een casus met elkaar bespreken en vervolgens klassikaal hun bevindingen delen en we met de gehele groep bediscussiëren en elkaars vragen beantwoorden. Zo luister je niet alleen, maar doe je als student actief mee. Bij de voorbereiding probeer ik me zo goed mogelijk in te leven in de studenten, zodat het onderwijs goed op hen aansluit. Ik knip bijvoorbeeld het onderwijs op in kleine onderdelen en sluit deze af met tussentijdse conclusies waar we dan stil bij staan. Zo hebben studenten die de stof lastiger vinden, de tijd om aan te haken en vragen te stellen. Ik wil een open en veilige sfeer creëren waarin studenten laagdrempelig vragen kunnen en durven te stellen.”

Wat is je bijgebleven van je studenten?

“Ik kan me goed herinneren dat enkele studenten na een hoorcollege naar mij toe kwamen en mij bedankten voor een heel duidelijk college. Dat vond ik heel motiverend om dat zo direct terug te horen. Vorig jaar heb ik de onderwijsprijs voor beste docent van het LUMC van de studievereniging M.F.L.S. in ontvangst mogen nemen. Heel eervol! Twee studenten gaven bij de prijsuitreiking een pitch waarom ik genomineerd was. Ze hadden hele mooie, lovende woorden voor mij en dat gaf veel genoegdoening om te horen dat mijn inbreng als docent zo werd gewaardeerd.”

Wat wil je dat jouw studenten meenemen uit jouw lessen en begeleiding?

“Voor het dermatologie-onderwijs vind ik het belangrijk dat de studenten beseffen dat er nog steeds gezondheidsverschillen bestaan voor mensen met huid van kleur en dat het daarom essentieel is dat er meer aandacht komt voor diversiteit in het onderwijs. Daarnaast wil ik uitstralen hoe leuk het is om je hele leven te blijven leren, om jezelf te vernieuwen, uit te dagen en je continu te verdiepen. Dat is een leuke wisselwerking, want door de out-of-the-box-vragen van studenten leer ik ook elke dag bij. Twintig jaar geleden begon ik als student in Leiden en sinds twee jaar ben ik weer terug in het LUMC, nu als docent. Ik hoop de studenten net zo te inspireren als de docenten dat in mijn studententijd bij mij deden.”

In ‘Daarom docent’ zijn onze docenten aan het woord. Mensen uit het vak die zich elke dag inzetten voor onze toekomstige zorgprofessionals. Uiteraard met uitdagingen, maar vooral met heel veel plezier.